Misja STS-41C
Emblemat i załoga misji:
Dane w skrócie:
Załoga:
Dowódca: Robert L. Crippen
Pilot: Francis R. Scobee
Specjaliści misji: George D. Nelson
James D. A. van Hoften
Terry J. Hart
Masa orbitera:
-startowa- 115,361 kg
-przy lądowaniu- 89,344 kg
-ładunek- 17,357 kg
Perygeum: 222 km
Apogeum: 533 km
Inklinacja: 28.5°
Okres orbitalny: 91.4 min
Przebyty dystans: 4,619,000 km
Spacery kosmiczne:
Nelson and van Hoften - EVA 1
EVA 1 Start: 8 kwietnia 1984, godz. 14:18 UTC
EVA 1 Koniec: 8 kwietnia 1984, godz. 16:56
Czas trwania: 2 godziny, 38 minut
Nelson and van Hoften - EVA 2
EVA 2 Start: 11 kwietnia 1984, godz. 08:58 UTC
EVA 2 Koniec: 11 kwietnia 1984, godz. 15:42 UTC
Czas trwania: 6 godzin, 44 minuty
6 kwietnia 1984, o godzinie 13:58:00 UTC Challenger ponownie wyruszył w przestrzeń kosmiczną, tym razem w misji STS-41C. Po raz pierwszy wszedł bezpośrednio na wysoką orbitę okołoziemską, tj. na wysokość 533 km, używając z systemu silników manewrowych.
Lot miał dwa cele. Pierwszym z nich było wdrożenie Long Duration Exposure Facility (LDEF), systemu 57 eksperymentów umieszczonych na orbicie, w celu zbadania zachowania różnych przedmiotów przebywających długo w kosmosie. Pakiet z eksperymentami umieszczony na orbicie, mógł być swobodnie odzyskany w celu dostarczenia wyników badań. Jego zdjęcie z orbity i sprowadzenie na Ziemię było pierwotnie zaplanowane na marzec 1985 roku, jednak zostało odroczone do roku 1986 ze względu na katastrofę Challengera. Ostatecznie, LDEF powrócił na Ziemię w styczniu 1990 roku, z misją STS-32.
Drugim celem wyprawy była naprawa i ponowne umiejscowienie w przestrzeni satelity Solar Maximum Mission, zwanego „Solar Max”, który został wystrzelony w 1980 roku. Solar Max został zaprojektowany przez 200 naukowców z ośmiu krajów.
Prace serwisowe SMM napotkały trochę trudności. Solar Max obracając się w przestrzeni, wymagał ustabilizowania. W tym celu przy użyciu MMU, Nelson podleciał do satelity i usiłował go ustabilizować. Według planu, po zatrzymaniu satelity przez Nelsona, Crippen i Scobee mieli podlecieć do SMM, a Terry Hart miał go przechwycić ramieniem RMS. Trzykrotna próba uchwycenia Solar Maxa zakończyła się niepowodzeniem. Postawiono spróbować ponownie następnego dnia. W międzyczasie z POCC-Payload/Platform Operations Control Center w Goddard Space Flight Center zdołano ustabilizować Solar Maxa. W końcu Crippen zdołał uchwycić satelitę i umieścić go w ładowni wahadłowca, w celu przeprowadzenia naprawy. Potem SMM został ponownie umieszczony na orbicie.
Najważniejsze zadania misji STS-41C, czyli umieszczenie LDEF i naprawa SMM zostały sfilmowanie za pomocą kamery IMAX, a nagranie opublikowano w IMAXmovie The Dream is Alive.
Twająca 6 dni, 23 godziny, 40 minut i 7 sekund misja STS-41C zakończyła się 13 kwietnia, lądowaniem Challengera w Bazie Sił Powietrznych w Edwards, o godzinie 13:38:07 UTC. Prom okrążył Ziemię 108 razy-powrócił do KSC 18 kwietnia.
Załoga na pokładzie Challengera
Nelson przy SMM
Specjaliści misji w ładowni z SMM
LDEF na orbicie
Zdjęcia i info:
http://en.wikipedia.org/Statystyki: Napisane przez Kasia:) — 2009-04-10, 18:44
]]>